امام صادق (ع) فرمودند:
چون روز قيامت شود، بنده اى را مى آورند
و فرمان مى شود كه او را به سوى آتش ببرند.
بنده بر مى گردد و به پشت خود مى نگرد.
خداوند جليل مى فرمايد: او را باز گردانيد،
و به او مى فرمايد: بنده من چرا به پشت سر نگاه مى كردى ؟
بنده مى گويد: پروردگار! من چنين گمان بد به تو نداشتم .
خداوند مى فرمايد: گمانت به من چگونه بود؟
بنده مى گويد: پروردگارا! گمانم به تو اين بود كه مرا بيامرزى
و به رحمت خودت در بهشت سكونت دهى .
خداوند بزرگ مى فرمايد: اى فرشتگان من ! به عزت و جلالم
و به نعمتها و بلاهايم سوگند كه اين بنده هرگز لحظه اى به من
گمان نيك نبرد و اگر لحظه اى گمان خوب به من داشت ،
او را به آتش نمى هراساندم شما دروغش را بپذيريد
و او را در بهشت جاى دهيد.
تاریخ روستای پوده به روایت کتاب تاریخ هزار ساله ی شهرضا (بخش اول)